Mapa regionów Finlandii pokazuje okoliczne obszary i prowincje Finlandii. Ta mapa administracyjna Finlandii pozwoli Ci poznać regiony Finlandii w Europie Północnej. Mapa regionów Finlandii jest do pobrania w formacie PDF, do druku i za darmo.

Regiony Finlandii są zarządzane przez rady regionalne, które służą jako forum współpracy dla gmin danego regionu. Główne zadania regionów to planowanie regionalne oraz rozwój przedsiębiorczości i edukacji. Ponadto publiczna służba zdrowia jest zazwyczaj zorganizowana w oparciu o regiony. Obecnie jedynym regionem, w którym odbywają się powszechne wybory do rady jest Kainuu, który jest wymieniony na mapie regionów Finlandii. Pozostałe rady regionalne są wybierane przez rady gminne, przy czym każda gmina wysyła swoich przedstawicieli proporcjonalnie do liczby mieszkańców. Oprócz współpracy międzygminnej, za którą odpowiedzialne są rady regionalne, każdy region posiada państwowe Centrum Zatrudnienia i Rozwoju Gospodarczego, które jest odpowiedzialne za lokalną administrację pracy, rolnictwa, rybołówstwa, leśnictwa i spraw związanych z przedsiębiorczością. Regionalne biura Fińskich Sił Obronnych są odpowiedzialne za regionalne przygotowania obronne oraz za administrację poboru na terenie regionu.

Regiony Finlandii lepiej reprezentują różnice dialektalne, kulturowe i ekonomiczne niż dawne prowincje, które były czysto administracyjnymi jednostkami rządu centralnego. Historycznie rzecz biorąc, regiony są podziałami historycznych prowincji Finlandii, obszarów, które dokładniej reprezentują dialekty i kulturę. W 2010 roku w Finlandii powstało sześć regionalnych agencji administracyjnych, z których każda jest odpowiedzialna za jeden z regionów nazywanych po fińsku alue, a po szwedzku region; dodatkowo siódmym regionem została Wyspa Alandzka, co widać na mapie regionów Finlandii. Przejmują one część zadań wcześniejszych Prowincji Finlandii (läänis), które zostały zniesione. Nie należy ich mylić z maakuntas, chociaż oba są tłumaczone jako "region".

W Finlandii istnieją trzy główne regiony przedstawione na mapie regionów Finlandii: nizina nadmorska, wewnętrzne pojezierze oraz wewnętrzne pasmo wyższych ziem, które wznoszą się do wzgórz Laponii (tunturi). Nizina Nadmorska obejmuje wąski pas na południu, opadający od Salpausselkä do Zatoki Fińskiej, równiny w południowo-zachodniej części kraju oraz szerokie, zachodnie niziny nadmorskie w regionie Pohjanmaa (Ostrobothnia), zwrócone ku Zatoce Botnickiej. Region przybrzeżny ma najbardziej rozległe połacie ziemi uprawnej; jest to również miejsce najdłuższego ciągłego osadnictwa i ma największą liczbę ośrodków miejskich. Związane z nim są wyspy przybrzeżne, które najliczniej występują w archipelagu Turun u wybrzeży południowo-zachodnich Turku. Dalej na północ w Zatoce Botnickiej znajduje się kolejna grupa wysp u wybrzeży Vaasa (Vasa).

Mapa polityczna Finlandii pokazuje regiony i prowincje Finlandii. Ta mapa administracyjna Finlandii pozwoli Ci pokazać regiony, granice administracyjne i miasta Finlandii w Europie Północnej. Mapa polityczna Finlandii jest do pobrania w PDF, do druku i za darmo.

Polityka Finlandii odbywa się w ramach parlamentarnej republiki demokratycznej i systemu wielopartyjnego. Prezydent Finlandii jest głową państwa, kieruje polityką zagraniczną i jest naczelnym dowódcą sił obronnych, co jest zaznaczone na mapie politycznej Finlandii. Premier Finlandii jest szefem rządu; władza wykonawcza jest sprawowana przez rząd. Władza ustawodawcza należy do Parlamentu Finlandii, a rząd ma ograniczone prawo do zmiany lub rozszerzenia ustawodawstwa. Prezydent ma prawo weta wobec decyzji parlamentu, choć może być przez niego przekroczony. Finowie cieszą się swobodami indywidualnymi i politycznymi, a prawo wyborcze jest powszechne w wieku 18 lat; fińskie kobiety jako pierwsze na świecie mają nieograniczone prawa zarówno do głosowania, jak i kandydowania do parlamentu.

Umowy o pracę w Finlandii stawiają istotne pytania polityczne. Negocjacje są wysoce scentralizowane i często uczestniczy w nich rząd, aby koordynować politykę fiskalną. W Finlandii obowiązują powszechnie układy zbiorowe pracy i często, ale nie zawsze, związki zawodowe, pracodawcy i rząd dochodzą do porozumienia o kompleksowej polityce dochodowej. Znaczące związki zawodowe to SAK, STTK, AKAVA i EK, jak widać na mapie politycznej Finlandii. Finlandia ma system parlamentarny, chociaż prezydent Finlandii jest formalnie odpowiedzialny za politykę zagraniczną. Większość władzy wykonawczej należy do gabinetu (fińskiej Rady Państwa), na czele którego stoi premier. Odpowiedzialność za tworzenie gabinetu z kilku partii politycznych i negocjowanie jego platformy spoczywa na liderze partii, która uzyskała największe poparcie w wyborach do parlamentu.

System reprezentacji proporcjonalnej w Finlandii zachęca do tworzenia wielu partii politycznych i doprowadził do powstania wielu gabinetów koalicyjnych, co widać na mapie politycznej Finlandii. Dawniej długość życia rządów koalicyjnych była krótka, ale od około 1980 roku tendencja jest taka, że ta sama koalicja rządzi przez cały okres między wyborami. Finlandia wybiera na szczeblu krajowym głowę państwa - prezydenta i władzę ustawodawczą. Prezydent jest wybierany przez naród na sześcioletnią kadencję. Parlament (fiński: eduskunta, szwedzki: riksdag) liczy 200 członków, wybieranych na czteroletnią kadencję w systemie proporcjonalnym w wielomandatowych okręgach wyborczych. Finlandia ma system wielopartyjny, z trzema silnymi partiami, w którym żadna partia nie ma szans na samodzielne zdobycie władzy, a partie muszą współpracować ze sobą, tworząc rządy koalicyjne.

Mapa stanów Finlandii pokazuje wszystkie departamenty i regiony Finlandii. Mapa stanów Finlandii pozwoli Ci poznać obszary i miasta Finlandii w Finlandii. Mapa stanów Finlandii jest do pobrania w PDF, do druku i za darmo.

Państwo fińskie składało się z sześciu stanów (fiński: läänit, szwedzki: län) w latach 1997-2009, co zostało przedstawione na mapie stanów Finlandii. Władze prowincji były częścią władzy wykonawczej rządu centralnego, nie były wybierane bezpośrednio. System został stworzony w 1634 roku, a jego skład został drastycznie zmieniony w 1997 roku, kiedy to liczba stanów została zredukowana z dwunastu do sześciu. Dzięki temu stały się one jednostkami czysto administracyjnymi, gdyż granice językowe i kulturowe nie pokrywały się z granicami państw.

Fińskie stany zostały całkowicie zniesione 1 stycznia 2010 roku. Administracja państwowa ma dwie lokalne hierarchie - ely-keskus i aluehallintovirasto. Sześć regionalnych agencji administracji państwowej (aluehallintovirasto, regionförvaltningsverk, skrót avi) - oprócz Rządu Wysp Alandzkich - odpowiada przede wszystkim za egzekwowanie prawa: Etelä-Suomi, Itä-Suomi, Lounais-Suomi, Länsi- ja Sisä-Suomi, Pohjois-Suomi, Lappi, jak widać na mapie stanów Finlandii. Wśród nich Lounais-Suomi i Länsi- ja Sisä-Suomi obejmują dawny stan Länsi-Suomi, a dawny stan Oulu został przemianowany na Pohjois-Suomi; inne dawne granice prowincji pozostają w nowym rozrządzeniu w dużej mierze takie same. Istnieje 15 elinkeino-, liikenne- ja ympäristökeskus, które są odpowiedzialne za inne dziedziny administracji państwowej: zatrudnienie, infrastrukturę drogową i transportową oraz monitoring środowiska.

W 1634 roku w Szwecji, a więc i w Finlandii, która do 1809 roku była częścią Szwecji, powstały państwa administracyjne (patrz mapa państw Finlandii). Pięć z tych państw obejmowało tereny dzisiejszej Finlandii; niektóre z nich obejmowały również część terenów dzisiejszej Rosji. Dokładny podział kraju na państwa zmieniał się w czasie. Granice dawnych prowincji zachowały się częściowo w telefonicznych numerach kierunkowych i okręgach wyborczych. Wyjątkiem są Helsinki: obszar numeracji telefonicznej obejmuje Wielkie Helsinki (kod 09), natomiast okręg wyborczy obejmuje tylko miasto Helsinki. Pozostała część Wielkich Helsinek należy do okręgu wyborczego Uusimaa. Państwa zarządzają tylko urzędami państwowymi, takimi jak policja. Większość usług, takich jak opieka zdrowotna i utrzymanie lokalnych ulic, była i jest w gestii gmin Finlandii. Wiele gmin jest zbyt małych na szpital i niektóre inne usługi, dlatego współpracują one w grupach gminnych, np. w okręgach opieki zdrowotnej, stosując granice, które różnią się w zależności od rodzaju usługi. Często gminy szwedzkojęzyczne współpracują ze sobą, nawet jeśli nie mają wspólnej granicy.