Starożytna mapa Finlandii pokazuje ewolucje Finlandii. Ta historyczna mapa Finlandii pozwoli Ci na podróż w przeszłość i w historię Finlandii w Europie Północnej. Starożytna mapa Finlandii jest do pobrania w formacie PDF, do druku i za darmo.

Około 5300 lat p.n.e., - prawdopodobnie - na terenie Finlandii występowała ceramika. Najwcześniejsze próbki należą do kultur ceramiki grzebieniowej, znanych z charakterystycznych wzorów zdobienia. Oznacza to początek okresu neolitu dla starożytnej Finlandii, chociaż podstawą utrzymania było nadal polowanie i rybołówstwo. W V tysiącleciu p.n.e. w całej Finlandii i północno-wschodniej Europie istniały rozległe sieci wymiany, co widać na mapie starożytnej Finlandii. Na przykład krzemień ze Skandynawii i Wzgórz Wałdajskich, bursztyn ze Skandynawii i regionu bałtyckiego oraz łupki ze Skandynawii i jeziora Onega trafiły na fińskie stanowiska archeologiczne i do dzisiejszych wykopalisk, a azbest i kamień mydlany np. z okolic Saimaa rozprzestrzeniły się poza Finlandię. Malowidła naskalne - najwyraźniej związane z szamanistycznymi i totemicznymi systemami wierzeń - zostały znalezione, zwłaszcza we wschodniej Finlandii, np. w Astuvansalmi. Od 3200 roku p.n.e. w południowo-zachodniej Finlandii osiedlali się albo imigranci, albo silne wpływy kulturowe z południa Zatoki Fińskiej. Kultura ta była częścią europejskich kultur bitewnych, które często wiązano z przemieszczaniem się osób mówiących po indoeuropejsku.

Epoka brązu rozpoczęła się jakiś czas po 1500 roku p.n.e. Nadmorskie regiony starożytnej Finlandii należały do Nordyckiej Kultury Brązu, podczas gdy w głębi lądu wpływy pochodziły od używających brązu kultur północnej i wschodniej Rosji, jak pokazuje mapa starożytnej Finlandii. Kwestia linii czasowych ewolucji i rozprzestrzeniania się współczesnych języków jest kontrowersyjna i ciągle pojawiają się nowe teorie podważające starsze założenia. Według najbardziej rozpowszechnionego ostatnio założenia, języki ugrofińskie (lub uralskie) po raz pierwszy pojawiły się w Finlandii i na przyległych terenach w (typowym) okresie ceramiki grzebieniowej, najpóźniej około 4000 lat przed naszą erą. W II tysiącleciu p.n.e. ewoluowały one - być może pod wpływem indoeuropejskim (najprawdopodobniej bałtyckim) - w proto-samski (w głębi lądu) i proto(-bałtycki)-fiński (na wybrzeżu). Teoria ta jest jednak coraz częściej kwestionowana wśród językoznawców porównawczych. Zamiast tego sugeruje się, że języki ugrofińskie dotarły do Finlandii później, być może dopiero w epoce żelaza. Uważa się, że język fiński zaczął się różnicować w epoce żelaza, począwszy od I wieku n.e.

Kontakty między Szwecją a dzisiejszą Finlandią były znaczne nawet w czasach przedchrześcijańskich - Wikingowie byli znani Finom zarówno z powodu ich udziału w handlu jak i plądrowaniu. Istnieją powszechnie akceptowane dowody na osadnictwo wikingów na terenie Finlandii, o czym świadczy mapa Ancient Finland. Na Wyspach Alandzkich w okresie Wikingów prawdopodobnie istniało osadnictwo szwedzkie. Niektórzy uczeni twierdzą jednak, że archipelag został opuszczony w XI wieku. Według znalezisk archeologicznych, chrześcijaństwo zdobyło przyczółek w starożytnej Finlandii w XI wieku. Według bardzo niewielu zachowanych dokumentów pisanych, kościół w Finlandii był jeszcze w początkowej fazie rozwoju w XII wieku. Późniejsze średniowieczne legendy opisują szwedzkie próby podboju i chrystianizacji Finlandii w połowie lat 1150. Na początku XIII wieku biskup Tomasz został pierwszym biskupem Finlandii. Istniało kilka świeckich potęg, które dążyły do podporządkowania sobie Finów. Były to Szwecja, Dania, Republika Nowogrodu w północno-zachodniej Rosji i prawdopodobnie także niemieckie zakony krzyżowe. Finowie mieli swoich wodzów, ale najprawdopodobniej nie mieli władzy centralnej.